# 30-09-08 #
Wederom een
bonte dag uit het leven van……
Vandaag was het een bijzondere dag, in alle opzichten. Vanmorgen om 10
uur hadden we een afspraak in het nieuwe huis….nu vallen er een aantal
lezers van hun stoel! Ja, ik heb een nieuw huis gekocht en ga dus van
het oude adres vertrekken. Weg uit een buurt vol van nieuwsgierigheid en
achter gordijnen glurende buren, weg uit een straat waar we met veel
plezier 9 jaar hebben gewoond, afscheid nemen van een huis waar heel
veel is gebeurd. Het huis waar we zijn getrouwd, waar allebei onze
kinderen zijn geboren, maar ook het huis waar ik van Herman afscheid heb
moeten nemen. Dat huis waar ik de laatste tijd met heel veel gemengde
gevoelens heb gewoond. Dat huis, ga ik dus verlaten. Een nieuw leven
waarin alles is veranderd, een bedrijf om te runnen, in een prachtig
nieuw pand, maar nu dus ook in een nieuw huis. Een verse mooie nieuwe
start op een nieuwe locatie!
Vandaag was dus de dag van de overdracht Om 10 uur dus eerst op het
nieuwe adres en daarna om 11 uur bij de notaris. Geweldig!! Wat voel ik
me nu een enorme groot grond bezitter met twee huizen.
Na de overdracht zijn we het sanitair voor de nieuwe badkamer gaan
bestellen. In het nieuwe huis komt een nieuwe badkamer en een extra
kamer op de tweede verdieping De rest van het huis heeft het
gebruikelijke onderhoud nodig. Behangen, stuken, verven en de vloeren
moeten onder handen worden genomen.
Al met al zeker een week of 8 verbouwen en klussen.
Toen we thuis kwamen had ik contact met de dierenkliniek over Asaay. Het
ging de laatste dagen slecht met haar, ze deed steeds agressiever en
ging de meest debiele dingen opeten, inclusief mijn vingers als ik haar
de medicijnen of water wilde geven. Om 16 uur moesten we bij de kliniek
zijn. Daar aangekomen was er geen weg meer terug. De tumor die Asaay had
was in een ver gevorderd stadium en was de meest kwaadaardige vorm die
een beest kan hebben. We hebben ook van Asaay afscheid moeten nemen. Ze
heeft gevochten tot het laatste moment. Haar eerste prikje om haar kalm
en slaperig te krijgen, wist ze goed tegen te houden, maar bij het
tweede prikje ging ze uiteindelijk rustig slapen. Daarna heeft ze haar
narcose prik gehad en sliep ze heel rustig in! En dan sta je daar, met
rood doorlopen ogen en tranen die in grote druppels over mijn wangen
vloeien. Mijn gezicht diep begraven in de heerlijke witte vacht. Mijn
scheetje die op commando kon praten, de enige Husky in de verre omtrek
die wel luisterde en los kon lopen. De heerlijke troel waarvan ik haar
vacht in de zomer zo vervloekte omdat die meer op de grond en op mijn
kleren zat dan op de hond zelf. Godver wat is het toch enorm klote om
één van je beesten weg te moeten brengen.
Toen we thuis kwamen hebben we Alex verteld dat Asaay nu ook in de hemel
is. Bij pappa! Alex is boos! Ondanks het feit dat ze het voor pappa fijn
vindt dat hij nu ook een hondje heeft om mee te spelen, vindt ze het
niet eerlijk dat zij Asaay nu moet missen. Gelukkig was haar verdriet
weer even over toen we naar het nieuwe huis gingen en ze haar nieuwe
slaapkamer mocht uitzoeken. Haar gezicht klaarde direct op en ze heeft
heerlijk door het huis lopen rennen en liet vol trots aan opa en oma
zien welke kamer van haar wordt. Toen we net thuis kwamen was ze nog
steeds erg blij met ons nieuwe mooie huis maar vooral met haar nieuwe
kamertje. Nog wel even een paar dikke tranen omdat ze Asaay miste. En
bij het slapen gaan heeft ze nog even heel stilletjes uit het raam
gekeken en zei ze heel schattig: ”Pappa, veel plezier met Asaay en slaap
lekker!”
Morgen…..hahaha ja dat is ook een leuke. Een
heleboel mensen weten het al en ik maak er ook geen geheim van. Morgen
ga ik onder het mes. Ruim 16 jaar geleden heb ik een borstverkleinende
operatie gehad. Jammer dat in die tijd zulke operaties met iets minder
zorg werden uitgevoerd dan tegenwoordig. Eindresultaat een niet zo’n
mooie voorgevel. En ja, wanneer je dan ook nog eens twee zwangerschappen
hebt gehad is er van iedere vorm van mooie borst partij niets meer terug
te vinden. Dus we gaan de voorgevel eens knap laten renoveren! En na
alle jaren van ergernis wanneer ik in de spiegel keek ga ik met
bijzonder veel plezier morgen naar de kliniek! Spannend maar vooral erg
leuk!
# 22-09-2008 #
'The good and the bad times'
Soms zit het mee, soms zit het tegen! Zo was het beeld van de afgelopen
twee weken. Het rouwproces heeft zich echt definitief in gang gezet.
Daar kan ik niet meer omheen. Ik heb hele goede dagen, maar ook hele
verdrietige dagen. Op zich kom ik de dagen overdag prima door, voldoende
afleiding door mijn werk en in het weekend door de kinderen, maar ’s
avonds, ja dat is een ander verhaal. Dan gaan de gedachten nog wel eens
dwalen en dan komen goede maar ook wel eens minder goede herinneringen
naar boven. Dat brengt regelmatig de nodige tranen met zich mee, deze
gaan gepaard met een enorme dosis missen, onbegrip maar ook boosheid.
Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er ook boosheid uit zou komen.
Al kan ik wel mee omgaan, blijft het soms best lastig combineren.
Daarbij komt, dat ik deze week nog al eens geconfronteerd werd met
oneerlijkheid……. Grrrr dat maakt me soms echt heel nijdig. Grappig
blijft wel dat er nog steeds mensen in de veronderstelling leven dat
dingen niet uitkomen. Ik zal een voorbeeld geven. Er zijn een aantal
mensen die in mijn gezicht heel enthousiast roepen dat ze enorm blij
voor me zijn dat ik in Marc zoveel steun heb gevonden, maar als ik dan
spontaan te horen krijg (uiteraard via een ander kanaal) dat men toch
eigenlijk wel vindt dat het allemaal erg snel gaat, word ik boos!
Mensen, nogmaals, niets menselijk is mij vreemd. Ik kan echt heel veel
hebben. Ook als mensen vinden dat het allemaal te snel gaat. Maar doe
mij nu even een lol en zie me even voor vol aan zeg! Zeg me gewoon de
waarheid!! Ik kan er echt wel tegen wanneer je zegt dat je blij voor me
bent, maar toch het gevoel hebt dat het allemaal wel erg snel gaat!
Al moet ik toch wel even uitleggen dat er soms dingen gebeuren in je
leven waar je geen grip op hebt, en als er een leuke heer zich in mijn
leven aandient, ga ik hem niet de laan uitsturen omdat “men” van mening
kan zijn, dat het allemaal te snel gaat. Ik ga niet mijn deur gesloten
houden en de komende drie jaar zwart gesluierd in een hoekje de
grienende weduwe uithangen. Sterker nog, ik denk dat Herman zich zou
omdraaien in zijn graf als dat zou gebeuren!!!
Afgelopen
vrijdag ben ik spontaan op de kappersstoel gaan zitten en heb ik mij,
door mijn allerliefste schoonzusje een geweldige nieuwe look laten
aanmeten! Hoe het geworden is zien jullie de volgende keer in het nieuws
als ik van onderstaand weekend de foto's ga plaatsen!!
Afgelopen weekend hebben we een super gezellig weekend gehad met de
Spaargarens! Het voltallige gezin lande zaterdagmiddag op onze stoep.
Met alle gastvrijheid die we hebben kunnen vinden hebben we ze met open
armen ontvangen, voorzien van een 5 gangen diner en de nodige
alcoholische versnaperingen. Mister Spaargaren himself ontpopte zich tot
een geweldige DJ en we hebben de rest van de avond in een razend tempo
de hele 70er en 80er jaren qua muziek te verwerken gekregen! Echt enorm
gezellig en enorm gelachen!! Maar met een promillage boven de toegestane
norm, zijn ze lekker bij ons op zolder gestrand (de kinderen waren al
enige tijd onder zeil). De volgende ochtend hebben we gezellig met 8 man
ontbeten en hebben we het hele circus in de auto geladen en zijn we naar
Scheveningen gegaan. De kinderen hebben daar heerlijk gespeeld in het
zand en de mamma’s en de pappa’s hebben genoten van een goede
welverdiende lunch! Kortom, zeer geslaagd en we zien ze graag weer op
onze deurmat verschijnen!!! Gezellig!!!
Vandaag was weer even de andere kant van de medaille aan de beurt.
Asaay (de husky) was het weekend al een beetje raar aan het doen bij
het water drinken, ook liet ze haar eten staan. Vanmiddag belde mijn
moeder bezorgd op dat haar toestand nu wel ineens heel ernstig was. Dus
met gillende spoed ben ik met haar naar de dierenarts gegaan.
Helaas had deze aardige arts minder nieuws. Na wat onderzoek bleek er
een behoorlijk gat in Asaay’s gehemelte te zitten, dit wijst 9 van de 10
keer op een kwaadaardige tumor. Maar we willen het zeker weten. Dus,
morgen vroeg ga ik terug, gaan ze haar gehemelte proberen te dichten en
nemen ze een weefsel weg voor onderzoek. Na ongeveer 4 dagen weet ik dan
of het kwaadaardig is of niet. Wanneer het kwaadaardig is, zal het voor
Asaay snel afgelopen zijn. Haar tumor is groot (gezien het gat in haar
gehemelte) en de gevolgen laten zich raden…….
Godverdomme klote zooi
Wordt vervolgd……….
# 09-09-2008 #
Don’t
Judge a book by it’s cover!
Vandaag 10 maanden zonder Herman, vandaag tientallen ervaringen en
gebeurtenissen rijker. Het zou dan ook niet in mijn leven van dit moment
passen, als ik ook deze afgelopen weken, niet het één ander zou hebben
meegemaakt!
Eigenlijk is het een beetje begonnen toen we de laatste keer met Alex en
haar nieuwe vriendinnetje Sophie naar Blijdorp zijn geweest. Die dag was
zo leuk en het gezelschap zo gezellig dat we een aantal dagen daarna nog
een dagje strand en een dagje zwembad hebben meegemaakt met elkaar. En
dat je niet alleen de hele tijd naar twee spelende kinderen kijkt maar
ook nog wel eens wat praat met de andere ouder is dan ook niet zo
vreemd. Zo kwam ik er achter dat Marc (de vader van Sophie) best wel een
hele aardige man is en dat ik wel erg met hem kan lachen!
Er volgende, na de gezamenlijke uitjes, nog een aantal solo dates.
Steeds vaker kwam mijn vakantie ter sprake en vertelde dat ik het
eigenlijk nog steeds niet zag zitten om alleen te gaan. Ook hadden lieve
vrienden het idee geopperd om mee te gaan naar Ibiza, maar met 3
personen is ook zo’n oneven aantal. Marc vertelde dat hij ook nog wel op
vakantie wilde en dat alleen gaan voor hem ook geen optie was. Et voila,
beslissing genomen, we gingen gewoon samen. We hebben zo veel lol samen
en kletsen zo lekker dat er nooit veel mis kan gaan.
In de weken voor de vakantie kwam Marc ’s avonds ook nog wel eens langs
om mij de heerlijkste Jamie Oliver gerechten voor te schotelen (wat
betekend dat ik weer volledig terug ben op mijn oude gewicht en moet
uitkijken dat is niet doorschiet). Het gebeurde ons ook regelmatig dat
de hoofden weer eens omzwaaide als we samen voorbij liepen bij het
uitlaten van de hondjes. Sterker nog, we hebben mensen letterlijk tussen
de gordijnen door zien gluren en er waren er ook bij die elkaar op de
bank met een elleboog aanstoten. Ik schijn nogal wat teweeg te brengen
in de buurt. Toen we in het laatste weekend samen met Sophie als de
Flinstones, met zijn vijven boodschappen gingen doen, hebben we gierend
van de lol door de plaatselijk AH gelopen. Jammer dat we geen andere
hadden uitgezocht! Ook nu weer was er een persoon die er de noodzaak
van inzag om zich met mijn leven te bemoeien. Met opmerkingen waaruit je
duidelijk kon opmaken dat er gekletst werd in de buurt. Grappig was wel
toen Marc de opmerking plaatste of ze het ook niet vond dat het allemaal
wel erg snel was gegaan, ze met stomme verbazing wegliep en ze bij onze
thuiskomst stond te wachten om met het schaamrood op de kaken haar
excuses te maken. De boodschap was duidelijk overgekomen en ze was tot
de conclusie gekomen dat het niet zo handig en nog minder leuk was om je
op zo’n manier met andermans leven te bemoeien. Zeker niet als de
conclusies die getrokken zijn gebaseerd zijn op domme roddels en
achterklap. Dus redelijk confuus en verward en nog steeds voorzien van
schaamrood op haar kaken verliet ze ons weer. Jammer voor haar was ze
geen steek opgeschoten en wist ze nog steeds niet van de hoed en rand….
Toen was het eindelijk 30 augustus en de dag dat we van een heerlijke
week vakantie gingen genieten. De vlucht verliep voorspoedig en bij
aankomst op Hurghada viel er een hele dikke warme deken om ons heen. Zo
dat was even wennen. We werden snel naar ons hotel verplaatst en daar
aangekomen konden we nog net aan het late diner schuiven. Op zich was
het een ideale vakantie. Alleen maar liggen op een zonnebed, de drankjes
werden aangevoerd nog voordat we ze leeg hadden, de temperatuur was
overdag 42 graden in de schaduw en ’s avonds zo rond de 30 graden.
Wanneer we niet aan het zwembad in de zon lagen waren we wel aan het
zwemmen om af te koelen. Het ontbijt en de lunch waren helemaal prima,
het diner was voor mij iets minder, maar met een dagelijkse portie
knoflook pasta heb ik me aardig staande weten te houden. We hebben ook
nog een hele stoere uitstap gemaakt en ons naar de stad laten vervoeren.
Gruwel wat erg. Stel je voor, een enorme vuilnisbelt, plaats op diverse
willekeurige plaatsen een bom, breng het geheel tot ontploffing, begin
vervolgens met het plaatsen dan wat muren die dan gebouwen voorstellen
en je hebt Hurghada! Dan ben je er overigens nog niet. Stap uit je taxi
en het feest gaat pas echt beginnen. Uit iedere plaatselijke gepaste
onzinartikelen winkel komt er dan een eigenaar naar buiten gerent die je
met beide armen vastgrijpt om je zijn winkel in te trekken, dit alles
onder het toeziende oog van een enorme luid toeterende colonne taxi’s
die stapvoets achter je aanrijden om een ritje te scoren. Geloof me dat
is pas echt op en top genot! De enige winkel waar we uiteindelijk naar
binnen zijn gevlucht was er één waar ze prachtige leren kleding
verkochte. Ik ben al heel lang opzoek naar een hele lange leren jas. Ja
jammer Anneke maar met mijn lengte gaat dat in een land met inwoners met
een gemiddelde lengte van 1.65 echt niet lukken. De langste jas die ze
me konden laten zien kwam net over mijn knieën. Maar toen de eigenaar
zei dat het geen enkel probleem was om er één op maat te laten maken
begon mijn humeur weer enorm te stralen! Na een kleine twee dagen kon
ik hem ophalen en dat alles voor het lullige bedrag van 110 eurootjes!
Ergens halverwege de week begon ik me wat ongemakkelijk te voelen en
uiteindelijk uitte zich dat in een enorme stormvloed van tranen. De lang
uitgebleven tranen begonnen spontaan te stromen. En de beerput ging
open. Alle emoties kwamen er ineens uit en voelde me heel verdrietig, ik
miste Herman enorm maar was tevens ook erg boos en voelde me in de steek
gelaten. Onbegrip en de waarom waren er ook weer, alleen nu voorzien van
enorme snikken en veel, heel veel tranen. Deze keer bleef het niet bij
een huilbuitje, maar zijn er nog vele gevolgd. Ik ben enorm blij dat ik
daar niet alleen was, ik weet niet of ik dat had aangekund. Marc heeft
me echt geweldig opgevangen en ik had me geen lievere en grotere steun
kunnen wensen op die momenten. We hebben veel met elkaar gesproken en ik
heb veel gehuild maar op een gegeven moment ging ik me toch een beetje
terug trekken. Na aandringen van Marc kwam het hoge woord eruit. Ik
voelde me toch wel erg bezwaard dat ik van die intense verdrietige
momenten had, maar ook dat ik het erg moeilijk vond om Marc uit te
leggen dat ik op die momenten zo enorm Herman zat te missen terwijl hij
daar als mijn nieuwe vriend, waar ik dus ook van hou, bij zat. Het
voelde zo raar en zo dubbel. Maar Marc had ook daar weer een heel
geruststellend antwoord. Hij vertelde me dat hij op de eerste plaats
wist waar hij aan begon toen hij voor mij koos, hij wist tenslotte dat
ik tot de vakantie pas één keer echt verdriet had gehad en dat het er
toch uit zou komen. Maar toen ik nog een keer benadrukte dat ik het
allemaal wel een beetje dubbel vond kon hij dat ook heel mooi en
begrijpend uitleggen. Simpel zei hij, wanneer je een vriend verliest kan
je verdrietig zijn en andere vriendschappen nog steeds koesteren en als
moeder van twee kinderen kan je toch ook van allebei de kinderen
evenveel houden, waarom zou je dan niet van Herman kunnen houden en hem
missen nadat hij is weggevallen en je tegelijkertijd toch ook van mij
kan houden! Zucht……. Dat ik dat zelf niet had bedacht!
Zondagochtend om een uurtje of 5 zijn we thuis gekomen. Alex en Ludo
waren bijna direct wakker en vlogen ons letterlijk in de armen. Heerlijk
om die blijde snuitjes weer te zien. Heerlijk ook om weer thuis te zijn.
En wat betreft Egypte?? Voor mij een land waar ik niet snel weer naar
toe zal gaan maar het was absoluut een vakantie om nooit meer te
vergeten!
15-08-2008
Geen bericht is goed
bericht. In dat motto ben ik al wat langere tijd stil hier op mijn
weblog. Het is vakantietijd en alles gaat wat rustiger. Helemaal
heerlijk. Ik neem tussendoor vrij om met Alex leuke dingen te gaan doen
en even met haar van quality time te genieten.
De afgelopen weken waren
ook gevuld met gezelligheid. Want ja, stil zitten is niet iets wat ik
heel erg goed kan, dus zo hebben we een heerlijk bezoek gebracht aan
Blijdorp en zijn we een dagje op het strand
geweest, hebben het Wateringse zwembad onveilig gemaakt en zijn we
heerlijk wezen winkelen. Ben ik naar de Dance Parade geweest en een
After Party (die was een tikkeltje minder geslaagd).
Mijn verjaardag was
onverwacht heel gezellig en bijzonder druk. Na een paar smsjes te hebben
verstuurd om even een borrel te halen, zat die dag ineens mijn huis
bommetje vol met allemaal vrienden. Onwijs gezellig en ik heb er
heerlijk van genoten. Had ik ook niet bedacht toen ik van de daken gilde
dat ik er niet aan wilde geloven dit jaar!
Blijdorp was ook en enorm
succes. Alex heeft een schattig nieuw vriendinnetje en zo was het plan
al snel ontstaan om met de dames Haring op pad te gaan naar Blijdorp. In
mijn heerlijke nieuwe auto reden we zo richting Sophie om haar en haar
vader op te halen. Bij de afslag keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en
zag een Belgische ijswagen in volle snelheid op mij afkomen. Gelukkig
had ik de helderheid van geest om zo snel mogelijk de vluchtstrook op te
duiken. Daardoor schampte de koele meneer uit België mijn linker
achterkant en knalde in volle vaart op mijn gewezen voorganger...... Met
een uur vertraging zijn we uiteindelijk in Rotterdam beland waar we een
heerlijke zonnige dag hebben gehad. En de dames hebben met volle teugen
van elkaar, de dieren en de speeltuin genoten!
En verder ben ik sinds dinsdag
bezig met
een Management training. Die gaat de komende tien weken mijn aandacht
bezighouden. En heb ik ook maar eens de knoop doorgehakt en een vakantie
geboekt naar Egypte! De prikken heb ik ook al gehaald dus ik
ben er helemaal klaar voor. Heerlijk een week lang, voorzien van een all-inclusive bandje, genieten van veel zon, veel rust, strand en
zwembad. Walgelijk ik weet het, maar iemand moet het toch doen. Kortom,
eigenlijk allemaal normale dingen en niet al te druk. Nu op naar de
vakantie!!!
|