Ik ben geboren op 2 juli 2004 in het Reinier de Graaf ziekenhuis waar Dr. Brandsma mij via een ritsluiting uit de buik van mijn moeder haalde. Achteraf krijg ik dan de verwijten om mijn oren dat dat allemaal mijn schuld was, want ik lag zogezegd in stuit. Nou sorry hoor, maar ik zie niemand van mijn criticasters met zijn kont omhoog op de bank zitten hier, dus zo gek was ik kennelijk nog niet.

En dan nu even papa inpakken.....
 

Over mijn eerste twee levensjaren valt niet zoveel te vertellen. Ik heb ongelooflijk mijn best gedaan zoveel mogelijk luiers te bevuilen en herrie te maken. Een hoogvlieger wil ik mezelf niet noemen, maar ik ben best tevreden over mijn prestatie. Wel een mooie anekdote in dat kader. Gaan we naar Spanje met vakantie, laten ze me gewoon 16 uur ofzo in een autostoeltje achterin zitten. Ik heb ze echt vriendelijk verzocht mij ook een tijdje voorin te laten zitten, maar je weet hoe het werkt. Doen ze net of ze je niet begrijpen. Nou dat hebben ze geweten! In het huisje s-avonds op de camping wilden ze gaan slapen. Ja toen was het mijn beurt. Ik heb de hele camping bij elkaar gekrijst midden in de nacht. En pappa en mamma maar hannesen met me. Dragen, lopen, wiegen, het kon niet op, maar ik gaf niet toe. Tot ze in paniek in de auto stapten en de camping afreden. Toen kreeg ik bloed voor het hart en heb ze genade geschonken. En toen we terug bij de camping kwamen mochten we niet meer met de auto de camping op. Hahahaha. Verder is het wel een hele leuke vakantie geweest hoor!!

Oooooo een pop voor mijn eerste verjaardag!

Ik heb twee nichtjes aan mijn vaders kant, Mandy en Lindsay, en twee neefjes aan mijn moeders kant, Tommie en Wessel, die ik allemaal wel een keertje per week zie. Mijn nichtjes zijn al wat ouder en die bewerk ik net als de rest van het stelletje. Ik charmeer ze zo erg dat ze me lief vinden en me dus snoep en kadootjes geven. Mijn neefjes zijn een ander verhaal. Die dombo’s zijn nog te jong voor het charme offensief, dus die moet ik af en toe een draai om de oren geven. Maar met allemaal kan ik het goed vinden! Ik heb ook nog een opa en een oma van mijn mamma en gelukkig heb ik nog wel mijn oma van mijn pappa leren kennen. En verder hebben pappa en mamma allemaal leuke en gekke vriendjes die ik geregeld ook zie en die hebben ook weer kinderen. Hartstikke gezellig allemaal!

Mijn eerste klassenfoto op choool....

Ach, vooralsnog heb ik het zo slecht nog niet getroffen. Ik wordt overal naar toe vervoerd, van eten en drinken voorzien, in bad gedaan en ik heb een leuk kamertje met een lekker bed. We wonen in een gezellig huis met twee siamese katten (bangerds) en twee honden, en er is best een berg speelgoed. De snoepvoorziening is voor verbetering vatbaar, maar als dat nou het enige is, dan heb ik het nog niet zo slecht. Pappa en mamma houden ook nog heel veel van mij, dus mijn bedje is gespreid voor de rest van mijn leven. Ja, Pappa en Mama denken dat ik op mijn 18^e ofzo op mijzelf gaan wonen, en in die illusie laat ik ze nog wel even. Dat misverstand los ik wel op als ze er klaar voor zijn! Binnenkort krijg ik er namelijk nog een broertje bij, en daar maken ze zich al weer druk genoeg om. Nou, als die nieuwkomer zich maar realiseert dat ik de oudste rechten heb, dan komt ook dat allemaal wel weer goed. Life is good!

Papa's pet!!

Moesh....

Mijn naam is Alexandra Carmen Maria van Miltenburg, maar iedereen noemt me Alex. Mijn moeder had namelijk bedacht dat ze een jongensachtige naam voor een meisje leuk vond en mijn vader wilde graag een naam die op een “a” eindigde want dat vond hij vrouwelijk, de sukkel. En niemand die mijn mening vroeg natuurlijk. In de naam Alexandra konden de twee kemphaantjes elkaar vinden, en ik heb dat om mijn moeder een beetje te paaien afgekort tot Alex. Ach, ik kan er altijd later nog Sandra of Lex van maken.


Zo uit mama's buik

Met mijn moeder zat het natuurlijk direct goed, want die heeft al negen maanden met mij rond gelopen, maar met mijn vader wist ik het zo net nog niet. Ik had hem al een paar keer horen zeggen dat hij een voorkeur voor een jongen had, dus daar zat nog een potentieel inburgeringsrisico. Maar zonder geluk vaart niemand wel. Omdat de ritsluiting van mijn moeder nog dicht moest, hebben ze mij met mijn vader een uur lang in een kamertje gezet om op mama te wachten. En toen heb ik hem toch even flink ingepakt. Toen mijn moeder werd gebracht, was ie als was in mijn vingers. En niet verder vertellen, maar dat is ie tot op vandaag de dag gebleven!


     Op vakantie naar Spanje

Ik ben netjes als iedereen langzaam de eerste woordjes gaan praten, want als ze door hebben dat je alles begrijpt en ook kunt zeggen, dan is het over met het begrip als je eens een keertje geen zin hebt om te luisteren en je eigen gang wilt gaan. Ik ben ook van plan dit nog wel een tijdje vol te houden, dus mocht je me tegenkomen en denken “ wat praat die Alex raar”, dan weet je nu de achtergrond.

   
                    Met Romy op Geertjes geitenboerderij
   
                                 Gijgaaaaaaan

       Sinds kort zit ik ook op school. Twee ochtenden in de week. Mijn pappa en mamma noemen het nogal denigrerend Peuterspeelzaal. Ach, als ze daar hun zelfvertrouwen aan moeten ontlenen, dan moeten ze dat vooral doen. Ik heb het er in ieder geval erg naar mijn zin en heb het nu voor elkaar dat ik binnenkort drie ochtenden per week mag. Gewoon op woensdag de hele ochtend roepen dat ik naar school wil met wat primitieve woordjes natuurlijk. Hoppakee, ook weer geregeld.

Hier blaas ik 2 kaarsjes uit

Hier is het mooiste meisje........kiekeboe

Naar boven